سلام به همگی

بلاخره بعد از تلاش های بسیار و مدت زمان طولانی نوشتن پایان نامه به اتمام رسید و شنبه در تاریخ 1395/02/18 از پایان نامه ام دفاع و میکنم و همتون دعوتین...............

مکان: دانشگاه زابل......................

خدایا شکرت

خدایا شکرت که اون همه سختی کشیدن داره به اتمام میرسه...............

ان شالله که همه جوونا توی مسیر زندگیشون موفق و موید و سالم باشن.................... 

بینندگان عزیز و گرامی

شرمنده من مطالب رو جابه جا گذاشتم تو وبلاگم، منظورم این دوتا مطلبی هست که پایین تر مشاهده می کنین...

پس خواهش میکنم اول مطلب پایین تر رو بخونید و بعد مطلبی رو که زیر این اطلاعیه نوشتم رو بخونید.

شرمنده از بس از خودم و پسر عموم تعریف کردم که یادم رفت بگم توی کدوم باشگاه ثبت نام کردم و اسم مربی باشگاه کی بود.

من توی باشگاه کاراته سن سی مهدی ابراهیمی ثبت نام کردم، مردی که حاضرم سر اسمش قسم بخورم، سن سی ابراهیمی از نظر من بهترین کاراته کا و بهترین مربی شهرستان جیرفت بود و هست و خواهد بود.

من با دیدن سن سی ابراهیمی بیشتر به کاراته علاقمند شدم، چون در عین اینکه قدرتمند و باسابقه بود توی ورزش کاراته، در همون حال هم با اخلاقترین و فروتن ترین مربی کاراته جیرفت بود.

من اخلاق و رسم احترام کردن رو از سن سی ابراهیمی یاد گرفتم.

سن سی ابراهیمی رو همه بچه های باشگاه دوستش دارن چون اهل خودبینی نبوده و نیست.

با همه بچه های باشگاه مثل دوست رفتار می کنه.

امیدوارم که سایه اش همیشه بالای سر بچه های باشگاه کاراته متحد باشه، خدا حفظش کنه، هم برای خانوادش و هم برای کاراته شهرستان جیرفت.

این داستان ادامه دارد...

سلام و عرض ادب دارم خدمت ببینندگان محترمی که از وبلاگ من دیدن می کنن.

میخوام از باشگاهی که کاراته رو توی اون شروع کردم بگم.

البته معذرت میخوام که با لحن عامی و خودمونی صحبت می کنم، حقیقتش ادبیاتی نوشتن یه خورده سخته و مطلب رو ثقیل می کنه.

بگذریم، برم سر اصل مطلب:

اول دبیرستان بودم که به کاراته علاقمند شدم و خواستم برم باشگاه کاراته ثبت نام کنم، البته اینم بگم که چون پسر عموم(سعید سالاری) و یکی از اقواممون(نادر سالاری) که کاراته کار می کردن و از کاراته کارای باسابقه و مدال آورم بودن، نقش اساسی داشتن توی اینکه من به ورزش کاراته علاقمند بشم. خب خلاصه بعد از کلی اصرار و التماس پسر عموم راضی شد که منو به باشگاه کاراته ببره، یادمه پسر اولشم تازه متولد شده بود، اسم پسرش مهدی هست، مهدی خیلی پسر با مزه و باحالیه.خب حدود یه ماه بعد از تولد مهدی منو سعید تصمیم گرفتیم باهم بریم باشگاه، فکر کنم تقریبا شهریور ماه 83 بود که با هم رفتیم باشگاه و من ثبت نام کردم. چند روز اول پسر عموم که یکی از شاگردای ارشد باشگاه بود با من تمرین می کرد، بی رحم منو می زد، جند بار می خواستم گریه کنم، خب من اون موقع زیاد از قوانین باشگاه کاراته زیاد سر در نمیوردم، فکر می کردم چون دوستم نداره منو می زنه ولی بعد فهمیدم نه بابا مثل اینکه پسر عموی عزیزم می خواد من از همون اول کار قدرتمند و محکم بار بیام، خدا خیرش بده. دستشم درد نکنه خوب کاری می کرد که کتکم می زد. منم همیشه توی این فکر بودم که کاراته رو خوب کار کنم که قوی بشم و بزنمش که متاسفانه هنوز نتونستم، ماشالله پسر عموم خیلی قویه. خلاصه منه بی چاره هر چند وقتی یه بار طی این چند سالی که کاراته کار می کنم از دست این پسر عموهه کتک میخورم توی تاتامی و در حین مبارزه، بد برداشت نکنیدا، منظورم از این که گفتم میخواستم بزنمش خدایی نکرده دعوا نبوده ها!!! منظورم این بود که توی مبارزه شکستش بدم.

اما همون طور که گفتم پسر عموی من از کاراته کارای قدرتمند شهرستان جیرفت بود و در ضمن مدال و قهرمانی های زیادی هم در استان کرمان و در سطح کشوری داره. من متاسفانه هنوز نتونستم مفصل کتکش بزنم. اینم بگم که من پسر عموم رو خیلی دوستش دارم، حتی بیشتر از جونم. اون بود که معرفت و مرام و اخلاق در کاراته رو یادم داد، اون بود که منو به باشگاه برد، به خاطر خیلی کمک های  دیگه ای هم که به من کرده هنوز مدیونشم.

علم اخلاق شاخه‌ای از علوم انسانی است که موضوع آن شناخت مصادیق ارزش‌ها و بیانگر راه‌های کسب فضائل و ترک رذائل اخلاقی است. در فلسفه اخلاق، دربارهٔ خوب یا بد بودن یک امر دیدگاه‌های مختلفی وجود دارد. مثلاً در یک دیدگاه، تنها در صورتی یک امر خوب است که نتیجه(ها) ای دلخواه به همراه داشته باشد(نتیجه گرایی/پیامدگرایی/غایت گروی) اما دیدگاهی دیگر، بدون رد نتیجه‌های دلخواه، خوب بودن یک امر را ذاتی می‌داند (وظیفه گرایی). برخی از ادیان گرایش دوم در اخلاق را پذیرفته و ادعا می‌نمایند. در اخلاق دین‌مدار این نتیجه‌ها ممکن است در جهان دیگر که فرامادی است نیز اتفاق بیافتند اما در اخلاق غیر دینی، رخداد نتیجه‌های دلخواه برای مثلاً جامعهٔ انسانی، تنها در جهان مادی مد نظر است. در این اخلاق ریز الگوهای اخلاقی و این‌که چه اموری نتیجه‌هایی دلخواه برای جامعهٔ انسانی دارند، ممکن است با اجماع روانشناسان و جامعه‌شناسان برجسته تعیین شود نه لزوماً متولیان دین.

واژه‌شناسی

اخلاقیات در دو زمینه به کار می‌روند، اوّل: تشخیص فردی (خوب از بد) و دوم: روش‌های رفتاری که گاه به عنوان «عرف رفتاری» نهادینه شده در یک گروه فرهنگی، مذهبی، اجتماعی یا فلسفی شناخته می‌شود. اخلاقیات فردی با اهداف درست یا غلط، انگیزه‌ها یا اعمال تعریف و تشخیص داده می‌شوند؛ اهدافی که آموخته شده‌اند، ایجاد شده‌اند و یا از طرف اشخاصی که در گروه هستند، توسعه یافته‌اند.

در زبان فرانسه واژه اخلاقیات به معنای آداب و رسوم نیز به کار می‌رود. تعریف فرهنگ لاروس (le Petit Larousse) از اخلاقیات:

Morale به لاتین (mores, mœurs):

• مجموعه قوانین کردار و ارزش‌هایی که در یک جامعه به عنوان هنجار شناخته می‌شود.
• تئوری اهداف غایی کردار انسان
• اهداف و نتایجه گیری عملی یک داستان
• دکترین خوشبختی انسان‌ها و روش‌های رسیدن به این هدف
• مجموعه خاصی از قوانین رفتاری

همچنین فرهنگ فرانسه روبر  اینگونه تعریف شده است: اخلاقیات: علم خوبی و بدی، اصول رفتار؛ تئوری رفتار انسانی به مثابه تکالیفی برای رسیدن به خوبی.

علم اخلاقیات، مجموعه اشکال مختلف خُلق و خوی یک شخص، تعریف کننده یک رفتار. اخلاقیات اغلب به یک سنت آرمانی وابسته است (مدل کانتی) که بین چیزی که هست و چیزی که باید باشد، تمایز ایجاد می‌کند، در حالیکه آداب و رسوم وابسته به یک سنت مادی گرا است (مدل اسپینوزی) که تنها به دنبال پیشبرد واقعیت‌های موجود برای دستیابی به خوشبختی همگانی، از طریق رفتار منطقی است.

از دیدگاه

از دیدگاه زبان عامی و فنی اخلاق به سه معنی به کار می‌رود

1. خُلق یعنی خوی، طبع، سجیه، عادت، و جمع آن اخلاق است.
2. صفت اخلاقی: عامل انجام یک عمل اخلاقی در شرایط خاص، به طور ناخودآگاه و شرطی مثل بخشندگی و دروغگویی
3. عمل اخلاقی: آن نوع عمل که بتوان در مورد خوب یا بد بودن آن قضاوت کرد. می‌تواند آگاهانه یا بی‌اختیار و عادتی (در اثر یک خلق) باشد. مثل یک بار بخشیدن و دروغ گفتن و ...

تاریخ یکی از اولین کتاب‌هایی که مستقلاً به علم اخلاق پرداخته کتاب اخلاق نیکوماخوس اثر ارسطو است.

ارتباط اخلاق با علوم دیگر

جایگاه اخلاق در نقشهٔ علم، در انتهاست...

دسته‌بندی علوم توسّط خواجه نصیر الدین طوسی در آغاز کتاب اخلاق ناصری، جایگاه علم اخلاق را در بین سایر علوم چنین آورده:

• علومی که به شناخت موجودات می‌پردازند
• نظری: وجود موضوع آنها وابسته به حرکت ارادی انسان است.
• ما بعد الطبیعه: موضوعشان مجرد از ماده
• ریاضی
• ۴ قسم
• طبیعی
• ۸ قسم
• عملی: وجود موضوع آنها مستقل از حرکت ارادی انسان است «این علوم دانش به مصالح حرکات ارادی و افعال صناعی انسان هستند، به گونه‌ای که احوال آنها را سازمان دهند و آنان را به کمال شایسته شان برساند.»
• تهذیب اخلاق: در مورد امور فردی بحث می‌کند
• تدبیر منزل: مربوط به گروه کوچکی که
• سیاست مدن: مربوط به جمعی است که در شهر، مملکت و مانند آن زندگی می‌کنند

وابستگی

علم اخلاق مبادی اش را از علوم منطق، روان‌شناسی می‌گیرد. شاخه‌ای از اخلاق که عهده دار تامین مبادی اخلاق است فرا اخلاق نام دارد؛ لذا فرا اخلاق یک علم درجه دوم است. یعنی چون بر اساس علم منطق علوم را باید بر حسب موضوع شان و نه محمول شان دسته‌بندی نمود؛ و موضوع فرااخلاق در علوم دیگر است؛ فرا اخلاق یک علم یا شاخه‌ای از آن نیست.

پیش درآمدی

علم اخلاق در فراهم آوردن مبادی علم حقوق و سیاست و تدبیر مُدُن نقش دارد. ارسطو، کتاب اخلاق نیکوماخوس اش را به عنوان مقدّمه‌ای برای کتاب سیاست مُدُنش نوشته

علم اخلاق بعضی از مبادی دو علم تدبیر منزل و سیاست مدن را نیز تأمین می‌کند.

شاخه‌های اخلاق

اخلاق به سه شاخهٔ کاملاً مجزا تقسیم می‌شود^∗:

1. فلسفه اخلاق که شاخه‌ای از فلسفه^∗ است و وظیفهٔ آن پاسخ به پرسش‌هایی از این قبیل بعنوان پایهٔ اخلاق نظری ست:
2. خوب و بد یعنی چه؟
3. ماهیت و حقیقت^∗ مفاهیم اخلاقی چیست؟
4. ^∗ی اخلاق اخباری اند یا انشایی؟
5. مسائل اخلاقی جهانی و جاودانه (مطلق) اند، یا سرزمینی و موقّت (نسبی)؟
6. معیار کلی خوبی و بدی یک صفت یا رفتار اخلاقی چیست؟
7. شرایط و حوزه‌های مسئولیت اخلاقی چیست؟
8. اخلاق نظری که وظیفهٔ آن مطالعهٔ صفات و اعمال اخلاقی و پاسخ به انتظاراتی است از قبیل:
9. شناسایی، دسته‌بندی و تعریف صفات و اعمال اخلاقی در حوزهٔ عمومی
10. شناخت ریشه‌ها و پیامدهای آنها
11. قضاوت در مورد خوبی یا بدی صفات کلان (صفاتی که محدود به حوزهٔ خاصی از زندگی نیستند). این قسمت از اخلاق یک فنیا روش یا قانون یا باید و نباید است، نه یک علم. یعنی مربوط به آنچه باید، نه آنچه هست.
12. شناسایی حوزه‌های خاص اخلاق.
13. دادن قدرت استدلال در مورد خوبی یا بدی اعمال و صفات اخلاقی در حوزه‌های خاص به آموزنده.
14. اخلاق عملی یا تربیت اخلاقیفنیست برای رسیدن از وضعیت مطلوب ناموجود به وضعیّت موجود مطلوب در اخلاق. از این نظر اخلاق اساس معنویت است؛ و انسانی که اخلاقی تر است، معنوی تر نیز هست. همچنین این قسم از اخلاق یک فن است. از مهمترین مسائل مطرح در این حوزه می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
15. شناخت و استفاده از مبادی رفتار
16. مبادی رفتار از نظر علمای پیشین از این قرار است: تصور + تصدیق به فایده + شوق موءکد.
17. روان شناسان معصر ترکیب مشابه دیگری را پیش رو نهاده‌اند: شناخت + انگیزش + توان عملی.
18. روش ایجاد و از بین بردن صفات اخلاقی

اخلاق در اسلام

در روایت از پیامبر نقل شده :انی بعثت لاتمم مکارم الاخلاق یعنی «من برای تکمیل کرامتهای اخلاقی به پیامبری برانگیخته شدم.» اخلاق در اسلام بر مبنای فطرت الهی انسان است که ناشی از دمیده شدن روح خداوند در انسان است. در حقیقت بر مبنای این آیه، این روح الهی است که انسان را لایق سجده ملائکه نموده است. «هنگامی که آن را نظام بخشیدم و از روح خود در آن دمیدم، برای او به سجده افتید»روش و راه رسیدن به اخلاق تزکیه و تهذیب نفس است «باغهای جاویدان بهشت، که نهرها از زیر درختانش جاری است، در حالی که همیشه در آن خواهند بود؛ این است پاداش کسی که خود را پاک نماید»«به یقین کسی که پاکی جست (و خود را تزکیه کرد)، رستگار شد.» هدف اخلاق، ظهور و بروز این اخلاق الهی در انسان است. هر چه انسان بتواند این صفات را در خود برجسته کند به همان میزان به خداوند نزدیکتر شده است. مبانی مورد قبول علماء علم اخلاق در قدیم سه رکن بوده است و در عصر جدید هم گرچه فروعاتی بر آن افزوده شده و توسعه یافته است اما می‌توان گفت ارکان آن در سه مورد خلاصه می‌شود: تهذیب نفس، تدبیر منزل و سیاست مُدُن که علمای اخلاق، عناوین سه‌گانه فوق را به این صورت تجزیه و تقسیم نموده‌اند: قسم اول را تخلیه، تحلیه و تجلیه دانسته‌اند و قسم دوم را گفته‌اند مراد علم معاش و معاشرت با همسر و فرزندان است و سوم مربوط به حفظ و حراست از کشور است.

توضیحات

1. علوم انسانی دسته‌ای از علوم دانشگاهی اند که در آنها با روش‌های عموماً تحلیلی، انتقادی و تفکری-تعمقی امور انسانی را مطالعه می‌کنند. این روش‌ها معمولاً در تقابل با روش‌های تجربی در علوم پایه و علوم اجتماعی قرار می‌گیرند.
2. که به هیچ وجه محدود به زبان فارسی و فرهنگ اسلامی نیست.
3. در روان‌شناسی در مورد معنای آن بحث می‌شود.
4. برای مطالعه در مورد عادت و شرطی‌سازی و یادگیری به کتاب روان‌شناسی عمومی، دکتر حمزه گنجی یا منابع مشابه رجوع فرمایید.
5. این شاخه‌ها با هم اشتباه گرفته نمی‌شوند. اما از سویی در بسیاری از منابع قدیم اخلاق، علم اخلاق صرفاً به دومی و سومی اطلاق می‌شود (مانند معراج السّعاده)؛ و از سویی هم در متون غربی جدید از اخلاق صرفاً به عنوان شاخه‌ای از فلسفه یاد می‌شود و قسمت دوم و سوم نیز گاه جزو آن می‌آید.
6.  فلسفه مطالعهٔ مسائل کلی و اساسی پیرامون موضوعاتی چون وجود، آگاهی، حقیقت، عدالت، زیبایی، اعتبار، ذهن و زبان است. وجه افتراق فلسفه با راه‌های دیگر پرداختن به این پرسش‌ها (راههایی نظیر عرفان و اسطوره) رویکرد نقّادانه و معمولاً سامان‌مند فلسفه و تکیه‌اش بر استدلال‌های عقلانی‌است.
7. اصطلاح فلسفی. رجوع شود به آشنایی با علوم اسلامی، جلد ۱، اثر شهید مطهّری
8. اصطلاحی در علم منطق. رجوع شود به منطق کاربردی، اثر علی اصغر خندان
9. دو نوع جمله در علم زبان‌شناسی
10. مدرّسان گاه این قسمت را اخلاق کاربردی می‌خوانند. اما این نامی برای اخلاق اختصاصی نیست.
11. عرفان عملی مساوی اخلاق عملی نیست، بلکه صرفاً بهترین فن تربیت اخلاقی، آن هم در محدودهٔ اخلاق اسلامی ست. نه در قلمرو کلّی اخلاق.

12. به طور مشابه، در صنعت تولید دقّت اندازه ملاک کیفیت است. محصولی بهتر است، که در طی فرایند تولید، در ابعادی هر چه دقیق تر ساخته شده باشد.

1. تصوّر و تصدیق دو اصطلاح در علم منطق اند. رجوع شود به منطق کاربردی، اثر علی اصغر خندان

درستکاری

اخلاقیات می‌تواند فردی باشد، در این حالت شامل یک باید شخصی است، شخص خود تصمیم گیرنده و وضع کننده قانونی است که او را به انجام یا عدم انجام فعلی ملزم می‌کند. در این حالت هدف اخلاقیات و درستکاری، پیشبرد و بهبود وضعیت زندگی در جامعه است.

تئوری‌های مختلفی در مورد رابطه بین اخلاقیات و درستکاری وجود دارد. تحلیلگران از دو دایره برای نشان دادن رابطه این دو مقوله استفاده می‌کنند. برای بعضی از آنها، این دو دایره هم مرکز هستند و در این حالت، درستکاری کاملاً درون اخلاقیات قرار می‌گیرد. برخی دیگر معتقدند که این دو دایره با هم تلاقی دارند و بدین ترتیب سه وضعیت پیش می‌آید: قوانین اخلاقی بدون ابعاد قضایی، قوانین قضایی بدون بعد اخلاقی و قسمت مشترک آن، قوانین اخلاقی که دارای بعد قضایی نیز هستند. برخی دیگر نیز این دو دایره را کاملاً از هم مجزا می‌انگارند، ولی این نظریه به دلیل داشتن استثنائات زیاد قابل قبول نیست.

اخلاقیات و درستکاری هر کدام زمینه‌های مشخص خود را دارند، از هم جدا هستند ولی در عین حال نقاط تماسی با یکدیگر دارند، نه می‌توان در مورد جدایی آنها صحبت کرد، و نه می‌توان آنها را ممزوج دانست. اخلاقیات می‌تواند منحصر به یک (هر) فرد باشد و تنها در مورد او صدق کند، در حالی که درستکاری تنها در جامعه معنا پیدا می‌کند.

بهداشت ، علم حفظ تندرستی است و در باره ی مــراقبت از بدن و اصـول یک زندگی سالم بحث می کند و هدف آن حفظ سلامتی بدن (جسمی, فکری , اجتماعی ,معنوی ) و پیشگیری از مبتلا شدن به بیماریهاست .

بهداشت ورزشی چیست ؟ به وجود آوردن شرایط و عواملی را گویند که در نتیجه ی آن ورزشکاران بدون هیچ گونه آسیب دیدگی  شروع به ورزش کنند و در حین و بعد از ورزش  احساس هیچگونه ناراحتی نکنند .ورزش اصول بهداشتی خاص خود را دارد کــه رعایت آنها از بـروز عواقب خطـرناک جلـوگیری می کند و مهم است بدانیم چگونه ورزش کنیم تا بتوانیم برای کارهایی که در آینده باید انجام دهیم توانایی داشته  و آسیب  کمتری ببینیم و زود خسته نشویم .

هنگام ورزش باید به نکات زیر توجه کامل داشت :

۱- لباس ورزشی نباید از جنس پلاستیکی باشد تا از تبادل هوا جلوگیری نماید و در نتیجه باعث افزایش دمای بدن گردد . ۲- لباس نباید تنگ باشد . در قسمتهای مچ دست و پا از جنس کش استفاده نگردد  . در هوای سرد از کلاه یا پیشانی بند استفاده شود . ۳- کقش ورزشی باید راحت و دارای قوس مناسب با کف پا باشد و از یک کفه اضافی در کفش استفاده گردد.  کفش نباید تنگ و یا گشاد باشد . از کفش های ورزشی بدون پاشنه، میخ دار و یا استوک دار روی آسفالت و یا سالن استفاده نکنیم . حتما باید هنگام ورزش از جوراب ورزشی استفاده کنیم .

۴- بدن ورزشکار باید هنگام تمرین تمیز باشد تا عمل تنفس پوست و تعرق به آسانی صورت گیرد. ۵-  لباس تمرین بعد از ورزش باید شسته شود و از پوشیدن لباس دیگران جدا خودداری گردد،زیرا د رغیر اینصورت ممکن است ، باعث انتقال بیماری شود . ۶- یک ورزشکار باید حوله، لیوان و لباس گرم اختصاصی داشته باشد . ۷- در هنگام بیماری تا زمانی که بهبودی حاصل نشده ورزشکار حق شرکت در فعالیت ورزشی را ندارد . ۸- در هنگام آسیب دیدگی به خصوص ضربه ی سر یا ستون فقرات، باید فعالیت را قطع کرد . ۹- درهنگام ورزش اگر دچار حالت تهوع ، سر گیجه یا درد های عضلانی شدید، باید فعالیت را قطع کرد ۱۰- قبل از فعالیت های ورزشی با استفاده از حرکات نرمشی،  بدن را خوب گرم کرد و پس از فعالیت ورزشی باید بدن را سرد و به حالت اولیه برگرداند . ۱۱- پس از ورزش نباید در جریان هوای سرد قرار گرفت و یا آب سرد زیاد نوشید تا دچار سرما خوردگی نگردید . ۱۲- بلافاصله بعد از غذا نباید ورزش کرد .

گرم کردن و آماده سازی بدن پیش از تمرین و مسابقات ورزشی :

هر جلسه تمرین ورزشی به سه مرحله تقسیم می شود :

۱- گرم کردن : گرم کردن یا تمرین مقدماتی نوعی فعالیت بدنی است که به منظور آماده سازی پیش از تمرین اصلی یا ورزش انجام می شود .

گرم کردن برای رسیدن به هدف های زیر انجام می شود :

۱- آمادگی بدنی   ۲- پیشگیری از آسیب های ورزش   ۳- آمادگی ذهنی و روانی

انواع گرم کردن : گرم کردن عمومی و گرم کردن اختصاصی

- گرم کردن عمومی : شامل حرکاتی است که بدن را به طور کلی و عمومی گرم می کند و در کلیه رشته های ورزشی انجام می شود و با فنون و مهارت هایی که باید در یک رشته خاص ورزشی انجام شود مستقیما ارتباط ندارد .

گرم کردن عمومی سه مرحله  دارد :

۱- راه رفتن و دو نرم   ۲- نرمش های عمومی یا سوئدی     ۳- کشش

- گرم کردن اختصاصی : گرم کردن اختصاصی مرور فن و مهارت هایی است که ورزشکار در تمرین یا مسابقه باید انجام دهد . برای مثال : در رشته والیبال بازیکنان پس از گرم کردن عمومی . چند حرکت پاس پنجه و ساعد و اسپک را انجام می دهند یا در بازی بسکتبال بازیکنان چند بار انواع دریبل و پاس و شوت و ریباند و ضد حمله را تمرین می کنند .

مدت گرم کردن :

گرم کردن با توجه به عوامل زیر تعیین می شود :

۱-شرایط محیطی : هر قدر هوا سرد تر باشد مدت گرم کردن باید بیشتر باشد ، بنابراین در مناطق و فصل های گرم یا معتدل مدت ۵ تا ۱۰ دقیقه و در هوای سرد ۱۰ تا ۲۰ دقیقه توصیه می شود . ۲-لباس ورزشکار : میزان پوشش و لباس ورزشکار بر مدت گرم کردن موثر است بنابراین بهتر است ورزشکار در هنگام سردی هوا با لباس گرم کن به نرمش بپردازد تا بدنش بهتر و سریعتر گرم شود و همچنین  می تواند در هنگام تمرین یا مسابقه از تعداد  لباس خود بکاهد اما باید پس از تمرین یا مسابقه دوباره گرم کن به تن کند. ۳- میزان آمادگی فرد : هر قدر آمادگی فرد بیشتر باشد مدت گرم کردن کم تر است و بر عکس. ورزشکاران قهرمان  نیز از اهمیت گرم کردن نباید غافل باشند  . ۴- نوع تمرین : هر چقدر مدت تمرین اصلی بیشتر باشد ، مدت گرم کردن نیز باید بیشتر باشد . ۵ – سن  : با افزایش سن، نرمش و انعطاف پذیری کاهش می یابد بنابراین باید به مدت گرم کردن افزود . ۶- مقدار آسیب دیدگی:  اگر ورزشکار سابقه آسیب دیدگی و ضرب دیدگی در یک ناحیه خاص داشته باشد لازم است آن را بیشتر گرم کند .

۷- شدت گرم کردن : شدت گرم کردن به میزان آمادگی فرد بستگی دارد . برای مثال : گرم کردن کافی از نظر مدت و شدت برای قهرمان شنای المپیک باعث خستگی و درماندگی شنا گر عادی و تفریحی می شود

اصولی که در گرم کردن باید رعایت کرد :

۱- تمرینات گرم کردن باید به تدریج و به آرامی انجام شود . ۲- مدت و شدت گرم کردن باید به اندازه ای باشد تا درجه حرارت عضلات و بخش های داخلی بدن را افزایش دهد . اما این به معنی انجام تمرینات طولانی و شدید نیست زیرا خستگی و  کاهش ذخایر انرژی را در پی خواهد داشت . ۳- برای اینکه گرم کردن مفید و موثر باشد فاصله زمانی گرم کردن تا آغاز تمرین اصلی یا مسابقه باید کوتاه باشد ، اگر چه ممکن است اثر گرم کردن ۴۵ دقیقه پس از پایان آن باقی بماند اما برای دست یابی به بهترین نتیجه، فاصله پایانی گرم کردن تا آغاز تمرین یا مسابقه نباید از ۱۵ دقیق بیشتر باشد . ۴- گرم کردن عمومی: عضلات بزرگ و حرکات کلی را در بر می گیرد نه حرکات ظریف و عضلات کوچک را .

۵- شدت گرم کردن به آمادگی فرد بستگی دارد و از ۶۰ تا ۸۰ درصد اکسیژن مصرفی متغیر است .

۶- کشش: کشش یکی از اجزای حیاتی و جدانشدنی گرم کردن است . کشش ؛ انعطاف پذیری را افزایش می دهد و عضـلات ؛ مفاصـل و رباطها را برای تمرین شدید آمـاده مـی کند بنابراین کشش احتمال آسیب دیدگی را کاهش می دهد چون بسیاری از آسیبها در نتیجه عدم نرمش و انعطاف پذیری ایجاد می شود تمرینات کششی کلیه گروههای عضــلات اصلــی و مفاصل بدن را در بر می گیرد .در کشش صحیح بدن ثابت  و بـی حرکت باقی می ماند و نباید درد یا ناراحتی احساس کرد .برخی کشش را بیش از حد لازم انجـام می دهند چون عقیده دارند کشش بیش از حد نرمش و انعطاف پذیری را بیشتر افزایش می دهد . کشش بیش از حد به  عضلات و زردپی ها آسیب می رساند و در ضمن دردناک و بیفایده  است .

بنابر نظر انجمن پزشکی ورزش استرالیا برای رعایت موارد ایمنی در هنگام کشش ،  ۸ اصل را باید رعایت کرد :

۱- پیش از کشش بدن را گرم کنیم . ۲- کشش را قبل و بعد از تمرین انجام دهیم . ۳- کشش را به آهستگی و آرامی انجام دهیم . ۴- هرگز حرکت ناگهانی و شدید انجام ندهیم . ۵- کشش را تا سر حد تنش یا ناراحتی انجام ندهیم ؛ و هرگز احساس درد نکنیم . ۶- در هنگام کشش نفس را حبس نکنیم و به  آهستگی به تنفس  ادامه دهیم . ۷- کشش را در کلیه گروههای عضلات اصلی انجام دهیم . ۸- هر حرکت کششی را ، بطور متوسط  ۱۰ تا ۲۰  ثانیه ثابت نگه داریم .

۲-  فعالیت ورزشی : فعالیت ورزشی بخش اصلی تمرینات را شامل می شود که بیشترین مدت زمان را به نسبت دو بخش دیگر ( گرم کردن و سرد کردن ) به خود اختصاص می دهد. سرد کردن: تمرینات سرد کردن بلافاصله پس از پایان تمرین یا مسابقه انجام می شود .مدت مناسب برای سرد کردن  ۵ تا ۱۰ دقیقه است اما با توجه به همان عواملی که در بخش گرم کردن گفته شد،  می تواند متغیر باشد . ترتیب انجام دادن حرکات،  درست برعکس گرم کردن است برای مثال یک نمونه برنامه سرد کردن به شرح زیر است :   ۱- کشش ۲ تا ۳ دقیقه ۲- دو نرم ( همراه با تنفس عمیق )  ۳۰ ثانیه تا ۱ دقیقه ۳- راه رفتن کند شونده ( همراه با نرمشهای عمومی بویژه حرکاتی که به باز شدن قفسه سینه کمک می کند )  ۳ تا ۵ دفیقه شدت سرد کردن : تمرینات سرد کردن سیر نزولی دارد یعنی با شدت کم آغاز می شود و این شدت مرتبا کمتر می شود.

چگونه سرعت مبارزاتی خود را افزایش دهیم؟

علاوه بر مهارت و دقت ، سرعت نقش بسیار کلیدی و مهمی در ورزشهای رزمی دارد . این مثال کافیست که شما در نظر داشته باشید در مبارزه ای دو مبارز هم رده روبروی هم قرار میگیرند و علیرغم اینکه هر دو استراتژی مبارزه و توانایی مبارزه نزدیکی دارند آن شخصی نهایتا پیروز میدان است که علیرغم اجرای اصولی تکنیک سرعت بالاتری داشته باشد.

با فراگیری و تمرین ۷ مرحله سرعت در هنرهای رزمی، فواید تمرینات افزایش یافته و مهارت‌های ما در رقابت و دفاع شخصی بهبود می‌یابد. برای موفقیت در یک رقابت و یا اجراء به موقع دفاع شخصی، سرعت حائز اهمیت است. تنها فرق بین بردن یا باختن در یک برخورد فیزیکی، بیش از هر چیز دیگر، عکس‌العمل سریع می‌باشد.

بهترین روش قطعی برای دستیابی به کلیدهای سرعت در هنرهای رزمی، سیستم آموزشی حلقه سرعت Speed Loop است. سیستم آموزشی دور سرعت برای مجزا کردن، تغییر دادن، به حداکثر رساندن، و هماهنگ کردن ۷ ویژگی سرعت به‌شرح ذیل در هنرهای رزمی طراحی شده است:

مرحله اول (سرعت دیدن)

● عکس‌العمل‌های بصری (بینائی): یکی از روش‌های آموزشی است که توانائی تشخیص فرصت‌ها و شناخت حرکات بعدی را افزایش می‌دهد. واکنش‌های بصری این امکان را به ما می‌دهد که حرکات را با دقت و اطمینان بیشتری شناسائی و پیگیری کنیم و با تشخیص و تغییر به موقع، نسبت به آن عکس‌العمل یا واکنش نشان دهیم. در هنرهای رزمی، واکنش‌های بصری در طول رقابت‌های طولانی به‌کار می‌رود. به‌علاوه، این واکنش‌ها برای موفقیت ورزشکاران جهانی در تمامی رقابت‌های ورزشی از اهمیت به‌سزائی برخوردار است.

مرحله دوم : (سرعت عصبی حس لامسه)

● عکس‌العمل‌های لمسی (لامسه‌ای) از دیگر روش‌های آموزشی است که واکنش‌های لمسی را بهبود می‌بخشد. حس لامسه به مرور زمان با تمرین کردن افزایش می‌یابد و در نتیجه می‌توان جهت یا مسیر نیروی بدنی حریف را سریعاً تشخیص داد. در هنگام مبارزه با رقیب خود باید هر حرکت او را پیش‌بینی کنیم. اکثر پیکارها و رقابت‌های تنگاتنگ به پایان می‌رسد، پس بایستی خود را بیش از پیش آماده نمائید تا برتری نسبی خود را با حریف به اثبات برسانید.

مرحله سوم : (سرعت شنیدن و تشخیص صدا)

● عکس‌العمل‌های شنیداری واکنش‌های شنیداری با تقویت مهارت‌های شنیدن بهبود می‌یابد. عکس‌العمل سریع به آنچه می‌شنویم از اهمیت بالائی برخوردار است. وقتی مجبوریم در مقابل چندین مهاجم از خود دفاع کنیم احتمالاً بیش از دیدن فرد مهاجم، صدای آن را می‌شنویم. اگر تا به حال مبارزه در تاریکی یا دید کم را تجربه کرده باشید، به اهمیت این ویژگی پی خواهید برد.

مرحله چهارم : (سرعت انطباق پذیری با شرایط)

● سرعت انطباق (تغییر یا تنظیم) این بخش، توانائی ذهنی برای انتخاب سریع و واکنش مناسب و دقیق در پاسخگوئی به یک حمله یا موقعیت را افزایش می‌ دهد. باید توانائی خود، در انتخاب سریع مؤثرترین حرکات در هر لحظه از مبارزه را تقویت کنید. سرعت انطباق بسیار بالا، به عکس‌العمل‌های ما اجازه می‌دهد تا روند انتخاب حرکات، به‌طور خودکار انجام شود. با آموزش این بخش یاد می‌گیریم سریع، دقیق و بدون فکر عکس‌العمل نشان دهیم.

مرحله پنجم : (سرعت اجرا و بموقع حرکات)

● سرعت در اجراء (شروع حمله) به محض اینکه روش مناسبی را برای شروع حمله انتخاب کردید. باید آرامش خود را حفظ کنید. منظور چگونگی سرعت حرکت شما نیست بلکه به این معنی است که چطور خیلی زود به آنجائی برسید که ارزش داشته باشد. ممکن است حمله شما در جریان مسابقه سرعت مناسبی داشته باشد اما عدم شروع به موقع از این فرصت عملاً سبب کاهش شدید شانس شما در رسیدن به نتیجه مورد نظر خواهد شد .

مرحله ششم : (سرعت در انتقال و جابجایی)

● سرعت در حرکت : توانائی انتقال سریع همه یا بخشی از بدن، از مکانی به مکان دیگر است (که در کاراته به آن ساباکی می‌گویند). سرعتی است که بیشتر توسط عامه مردم در سطح گسترده تشخیص داده می‌شود. میزان وزن بدن و نیز تاریخ منقبض و ریلکس شدن ماهیچه‌ها، علاوه بر عوامل ژنتیکی از جمله عواملی هستند که به تشخیص و تعیین سرعت حرکت در شخص کمک خواهند کرد. نگران سرعت خود نباشید. سرعت کاربردی و عملی خود را بهبود ببخشید و در یادگیری آن تمرکز کافی داشته باشید. سرعتی که در غلبه کردن و تحت کنترل درآوردن حریف بارها و بارها به شما کمک می‌کند.

مرحله هفتم : (سرعت تغییر جهت وتغییر تکنیک)

● سرعت تغییر (اصلاح) در طول مدت آموزش، یقین حاصل کنید. به تمریناتی می‌پردازید که سرعت تغییر را تقویت می‌کند. سرعت تغییر، دربرگیرنده توانائی تغییر سریع جهت‌ها در کانون حرکت و در اصل، کنترل تعادل و غلبه بر سستی و رخوت است. با تسلط بر مکانیک بدن، می‌توانید در لحظه مناسب حرکت خود را متوقف کنید؛ احتمالاً به این خاطر که ممکن است حرکت اشتباهی را انجام داده‌اید.

علاوه بر این هفت کلید، باید تمرینات مانعی (بازدارنده) سرعت را در آموزش خود، جهت افزایش سرعت بگنجانید. منظور این است که بتوانید زمان واکنش حریف را در برابر حملات، به‌طور مؤثری کاهش دهید. داشتن مهارت‌های مناسب در این زمینه، سبب افزایش توانائی‌ ما برای گیج‌ کردن، از حرکت انداختن، و شکست دادن رقیب می‌شود. با تمرکز بر روی بهبود هر یک از بخش‌های جداگانهٔ سرعت، یادگیری مؤثر و مفیدتر خواهد بود. این مهم شما را در دستیابی به سرعت بالاتر و عکس‌العمل نشان دادن در کوتاه‌ترین زمان ممکن یاری می‌کند.

با نام و یاد خداوند متعال صحبتم را آغار میکنم که نام او آرامش دهنده دل های ناآرام است.

اگر سعی دارید که یک کاراته کای قدرتمند بشید باید در کنار تمرین مداوم به نکات اخلاقی-معنوی که در کاراته نهفته است توجه کامل داشته باشید.کاراته نه تنها انسان را از لحاظ جسمانی قدرتمند و شاداب میکند بلکه بعد روحانی هم دارد یعنی اینکه کم کم به انسان راه و رسم افتادگی و فروتنی را می آموزد.همان طوری که احترام به فرد ارشدتر در کلاس الزامی است و باید رعایت شود،احترام به اطرافیان هم در وجود انسان نهادینه میشود،یک کاراته کای با اخلاق اما ضعیف خیلی برتر و قوی تر است نسبت به یک کاراته کای بی اخلاق اما قوی،چون خوش اخلاقی کاراته کای اولی باعث پیروزیش میشود و بد اخلاقی یا بهتر بگویم بی بهره بودن کاراته کای دومی باعث شکست و بی انگیزگیش خواهد شد،خودم بارها کاراته کارانی را دیده ام که غرور و بی اخلاقیشان باعث شده تا از کاراته فاصله بگیرند چرا که اگر در مسابقه ای شکست میخوردند یا کسی را از خودشان بهتر میدیدند باعث میشد تا تلاش را کنار و حسادت را شروع کنند حسادت هم که باعث هلاکت آدم های ناتوان میشود.فروتنی اساس و بنیان کاراته یا هر ورزش دیگریست!موفق و پیروز باشید در پناه خداوند متعال و بلند مرتبه.

تعاریف کاراته

سی زا - seiza

طریقه گره زدن کمربند

طریقه تا کردن لباس کاراته (گی)

هنر رزمي کاراته آن چیزی نبوده است که به تصور برخی ، به صورت خودجوش و در اثر ابتکارات فردی بنیانگذاران آن ، پدید آمده باشد . تاریخچه ای هنر اصیل که امروز دیگر نمی توان حتی سایه ای از آن را دید ، بیانگر این مطلب است که این هنر ، اصالت خود را از تجربه مردانی گرفته است که در چین ، هنر رزم را فرا گرفتند . در واقع کلمه کاراته که امروزه عرف شده است شاید خود نوعی بازی با کلمات باشد و شاید بتوان گفت که کاراته در حقیقت ، از جزیی هنر به نام (( رزم )) گرفته شده که از گذشته های بسیار دور ، در خدمت بشر بوده است . در مورد کاراته می توان گفت که این هنر ، برخلاف تصورات و مطابق تاریخ ، ارتباطی به ژاپنی ها ندارد و ژاپنی ها حتی بارها این هنر را به تمسخر گرفته و آن را هنری پست و کفرآمیز می خوانده اند . در حقیقت کاراته با ورود به ژاپن اگر تضعیف نشده باشد ، حداقل دچار افت و خیزهای فراوانی شده و به جز مواردی معدود که اساتید لایقی به آن خدمت کرده اند بسیار دچار آسیب شده و شاید اصلا منتقل نشده باشد.

معنی کاراته
کاراته به زبان اوکیناوایی یعنی دست خالی که به آن (( تودو )) یا (( دست تانگ )) نیز می گفتند . اصیل ترین مکان هایی که بر سر این هنر رقابت شدید داشته اند دو شهر (( شوری )) و (( ناها )) بودند که هنر به جا مانده از آنها به نام (( شورینه )) و (( ناهاته )) معروف شده است .

زادگاه ورزش کاراته
مطلب مشخص این است که کاراته از چین ، آغاز گردید و به وسیله اساتیدی که این هنر را از چینی ها آموختند ، کاراته نامگذاری گردیده است . در اثر اشغال اوکیناوا توسط دولت چین این جزیره کوچک خراج گذار چین گردید و به خاطر توافق چین و ژاپن ، ژاپنی ها نیز هر از چند گاهی به انجا سرک کشیده به تجارت یا بهتر می توان گفت به چپاول مردم مشغول می شدند . این امر باعث شد که بذرهای هنر رزم در اوکیناوا توسط مردی به نام (( یارا )) پاشیده شود . در واقع می توان گفت کاراته – البته نه با این اسم – به وسیله او بنیان گذاشته شده است .

 

تاریخچه کاراته در ایران:
هنر رزمی کاراته در سال 1342 وارد ایران شد. بنیانگذار کاراته در ایران آقای فرهاد وارسته هستند و اولین نفری که در کشورمان توانست موفق به اخذ کمربند مشکی گردد آقای مرتضی کاتوزیان بود که در خرداد سال 1349 به این امر نائل گردید. کاراته با سبکهای کان ذن ریو. شوتوکان. وادوریو. در ایران شروع به کار کرد ولی به تدریج سبکها گسترش یافت بطوریکه هم اکنون 47 سبک به طور رسمی در ایران فعالیت میکنند. درسال 1351 آکادمی کاراته به عنوان اولین باشگاه رسمی کاراته در ایران کار خود را به صورت منسجم آغاز کرده است. در سال 1352 برای اولین بار تیم کاراته کشورمان شکل گرفت که با هزینه شخصی به دومین دوره مسابقات جهانی که در پاریس برگزار می شد اعزام گردید و موفق به کسب مدال برز کومیته تیمی و عنوان پنجمی این دوره از مسابقات شد. در سال 1353 فدراسیون کاراته ایران شکل گرفت که مسئولیت آن از سوی سازمان ورزش آن زمان به آقای فرهاد وارسته واگذار گردید. امروزه فدراسیون کاراته متولی امور مربوط به سبکهای آزاد کاراته نیز هست که به دو شکل رینگی و غیر رینگی فعالیت می نماید.

. کاراته با سبک کان ذن ریو در سال 1344 وارد ایران شد. دکتر فرهاد وارسته این ورزش را در ایران بنیان نهاد و آن را در یک زیرزمین 40 متری در خیابان بهار شمالی که متعلق به پدرش بود با 5-6 نفر علاقمند آغاز نمود. به علت عدم شناخت مقامات ورزش ایران از کاراته توجه زیادی به این ورزش صورت نگرفت و هیچ گونه امکاناتی از جمله سالن تمرین مناسب در اختیار علاقمندان این ورزش جدید قرار نگرفت.
پس از چندی تمرین در آن زیرزمین 40 متری، باشگاه گارد واقع در سید خندان میعادگاه کاراته کاها شد که تعدادشان به 17 نفر رسیده بود. هوای 15 درجه زیر صفر در زمستان و سالن بدون شیشه ، دوش و رختکن هم برای کاراته کاهای علاقمند غنیمتی بود ولی باشگاه گاردهم مدتی بعد تعطیل شد.
حداکثر درجه کاراته در آن زمان کمربند سبز بود. اولین همراهان کاراته در سال های اولیه عبارت بودند از دکتر علوی مقدم، دکتر داریوش امینی، اصلانی، احمد وقایع نگار ، فرزان فغانی ، محمدرضا نصرتیان ، هوشنگ اتحاد و مرتضی کاتو زیان ، کاتوزیان در جمع شاگردان اولیه کاراته نخستین کسی بود که کمربند سیاه را در ایران به کمر بست. پس از دو سال آواره گی، سالن مشت زنی استادیوم امجدیه (سالن فعلی فدراسیون معلولین و جانبازان ورزشگاه شهید شیرودی) نخستین منزلگاه دولتی کاراته بود. اما به علت کمبود جا و نبودن امکانات کافی ، اختلافات و دعواهایی بین مشت زنان و کاراته کاها در این سالن پدید آمد و سرانجام موجب شد تا دکتر وارسته شاگردان خود را به زیر زمینی دیگر این بار در امیر آباد منتقل کند. در سال 1346 آنها به باشگاه پهلوی سابق نقل مکان کردند. در خلال این سالها یکی دو نمایش کاراته در اماکن مختلف اجرا شد، از جمله برای ارتشیان و فرماندهان آنها که به عظمت این ورزش پی ببرند. آذر شیروانی اولین کاراته کای زن ایران بود که در این زمان تمرینات خود را آغاز نمود. کاتوزیان در خرداد 1349 موفق به دریافت کمربند مشکی شد و زمستان همان سال هوشنگ اتحاد هم کمربند مشکی دریافت نمود. در این سال در باشگاه آتش نشانی واقع در میدان حسن آباد، ماشین چیان هم کاراته تعلیم می داد. علیرضا احسانی ، اکبر گلکار ، اکبر محمدی بقا، فریبرز نوروزی ، احمد نژند و یوسف شیرزاد از جمله شاگردان وی بودند.
در سال 1351 آکادمی کاراته ایران در خیابان عبده سابق روبروی خیابان دکتر فاطمی تشکیل شد و به عنوان اولین باشگاه رسمی کشور کار خود را آغاز کرد. در همین سال محمدعلی شریفی با کمربند سیاه دان یک شوتوکان به ایران آمد و با موافقت مسئولین آکادمی رسماً آموزش شوتوکان را آغاز نمود. در سال 1972 تیم ملی کاراته ایران متشکل از محمد اتحاد، فرخ مشفق، جمشید سلیمی، محمدرضا نصرتیان و میردامادی با هدایت فرهاد وارسته به مسابقات جهانی پاریس اعزام شد و به مقام پنجم جهان دست یافت. در همین سال اولین کرسی نایب رئیسی کاراته جهان به ایران تعلق گرفت. در سال 1352 اولین مسابقه انفرادی قهرمانی کشور در سالن هفتم تیر فعلی بین سبکهای وادوریو، شوتوکان و کان ذن ریو برگزار شد و هوشنگ اتحاد به مقام اول دست یافت. فرخ مشفق و کیارش سلیمی هم در مکان های دوم و سوم قرار گرفتند.
 

آکادمی کاراته ایران در سال 1352 از خیابان عبده به خیابان شهید مطهری فعلی نقل مکان کرد و انجمن های کان ذن ریو، وادوریو و شوتوکان فضا و امکانات بیشتری برای فعالیت پیدا کردند. در این سال باشگاههای دیگری هم در تهران تاسیس شد از جمله در فلکه دوم تهرانپارس و سالن ورزشی استادیوم فرحناز سابق که علیرضا احسانی در آن تمرین می داد و باشگاه تخت جمشید که اندکی بعد توسط جمشید سلیمی راه اندازی شد.
کاراته برای اولین بار در سال 1353 از محدوده تهران خارج شد و شهر شیراز اولین شهرستانی بود که کاراته و سبک کان ذن ریو در آن استارت خورد. به تدریج کاراته در استان ها و شهرستان های دیگر ریشه دواند و گنبد کاووس، اصفهان، مشهد، تبریز، اراک، کرمان، ساری، کرمانشاه و ارومیه صاحب کاراته شدند.
در سال 1353 اتفاق مهم دیگری هم افتاد و آن تاسیس فدراسیون کاراته توسط سازمان ورزش وقت بود. ریاست این فدراسیون به فرهاد وارسته واگذار گردید. در این سال تیم ایران با ترکیب اتحاد ، سلیمی ، مشفق ، کیارش دیلمی ، نصرتیان ، استکانچی ، همایون طبسی، فرزان فغانی و مهدی شیرازی جهت شرکت در یک تورنمنت سه جانبه راهی سوئد شد. در این رقابت ها تیم ایران موفق شد تیم های سوئد و دانمارک را شکست دهد.
در سال 1354 مسابقات قهرمانی «تیمی» کشور با شرکت کلیه سبک های شوتوکان، کان ذن ریو و وادیوریو در تهران برگزار شد. در این رقابت ها آکادمی کاراته سکوهای اول و دوم را تصاحب کرد و تیم دانشگاه تهران سوم شد.
در سال 1355 مسابقات قهرمانی اروپا با حضور 14 تیم اروپایی و تیم ایران در تهران برگزار شد و یک طلای انفرادی توسط معصومی و دو برنز توسط سلیمی و مشفق به دست آمد. اما در رقابت های تیمی، در دور اول مغلوب فرانسه شدیم و خیلی زود از دور رقابت ها کنار رفتیم.
در سال 1977 تیم ملی کاراته ایران با ترکیب فرخ مشفق (کاپیتان)، جمشید سلیمی، محمد آرین خو، علیرضا احسانی، داریوش نبی، مرتضی البرزی و محمود شیرازی با مربیگری فرهاد وارسته در چهارمین دوره مسابقات جهانی که در توکیو برگزار می شد، شرکت کرد. تیم ایران در رشته کومیته تیمی پس از گذشتن از سد تیم های ایالات متحده، هند و اسپانیا به طور مشترک به همراه فرانسه سوم شد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی ، ورزشهای رزمی بخصوص کاراته دوران رکورد طولانی را سپری نمودند ولی با توجه دوباره به این ورزش، ایران خیلی بیشتر از گذشته در رقابت های آسیایی و جهانی درخشید
منبع: www.vesalsport.com.